แม้ประเทศอิสราเอลจะพึ่งถูกประกาศให้เป็นประเทศได้ไม่นานนักหากเทียบกับหลายๆ ประเทศบนโลกใบนี้ ทว่าพวกเขาเองก็สามารถที่จะยืนหยัดอยู่ด้วยความแข็งแกร่งทางการปกครองมาอย่างยาวนาน แม้ว่าในประเทศของพวกเขาจะต้องเจอกับปัญหาในเรื่องของการทำสงครามก็ตามที แต่ว่าเรื่องของการดำเนินประเทศก็ยังคงต้องเดินหน้าต่อไป ซึ่งแน่นอนว่าการที่พวกเขาปกครองด้วยการมีรัฐบาล มีนายกรัฐมนตรี ย่อมเป็นการปกครองโดยชอบธรรมอยู่แล้ว แต่ถ้าหากจะให้บอกว่าใครคือสุดยอดนายกรัฐมนตรีของพวกเขาก็คงจะไม่ใช่เรื่องยากในการบอกกล่าวสักเท่าไหร่นัก

นายกรัฐมนตรีของประเทศอิสราเอลที่ถือว่าได้รับการยกย่องมากที่สุดก็คือ เดวิด เบน-กูเรียน เขาเกิดในประเทศโปแลนด์เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม ค.ศ. 1886 ซึ่งชื่อจริงๆ ในเวลานั้นของเขาก็คือ เดวิด โจเซฟ กรัน พ่อของเขาเป็นนักกฎหมาย ส่วนแม่ของเขาเสียชีวิตตั้งแต่เขาอายุได้ 10 ขวบ ในสมัยวัยรุ่น เขาเคยถูกจับในช่วงระหว่างการปฏิวัติรัสเซียเมื่อปี ค.ศ. 1905 โดยเขาได้อพยพไปปาเลสไตน์ซึ่งในเวลานั้นเป็นดินแดนแห่งจักรพรรดิ์อ็อตโตมาน เนื่องจากว่ารัสเซียขณะนั้นเกิดปัญหาในเรื่องของการต่อต้านชาวยิว และเมื่อย้ายไปอยู่ในเมืองกาลิลีเมื่อปี ค.ศ. 1907 เขาก็จำต้องไปทำงานด้านเกษตรกรรมก่อนที่จะย้ายไปอยู่ยังเมืองซาดเซร่า ซึ่งในเมืองนี้เองเขาได้ทำการก่อตั้งดินแดนที่ชื่อว่าอิสราเอลขึ้น ก่อนที่ในปี ค.ศ. 1908 เขาต้องกลับรัสเซียเพราะถึงกำหนดเกณฑ์ทหารแต่พออยู่ได้ไม่นานเขาก็ได้แอบหนีออกมาพร้อมทั้งข้ามไปยังเยอรมัน ก่อนที่ในช่วงปลายปีเดียวกันเขาเดินทางกลับมายังปาเลสไตน์อีกครั้ง หลังจากนั้นเขาก็ได้เริ่มสนใจในเรื่องของกฎหมายและการเมืองอย่างจริงจังจนในที่สุดเขาก็ได้กลายเป็นหัวหน้าชาวยิวในเมืองปาเลสไตน์เมื่อปี ค.ศ.1946 พร้อมกันนี้ยังช่วยให้ขาวยิวในปาเลสไตน์ได้เป็นอิสระอีกด้วย ก่อนที่เขาจะก่อตั้งประเทศอิสราเอลขึ้นมาอย่างเป็นทางการเมือปี ค.ศ. 1948 พร้อมทั้งลงนามในการประกาศอิสรภาพของอิสราเอลเป็นครั้งแรกเลยด้วย นั่นทำให้เขาจึงได้รับการยกย่องให้เป็นนายกรัฐมนตรีที่สุดยอดที่สุดของอิสราเอล

หากมองกันในภาพรวมอิสราเอลถือว่าเปลี่ยนนายกรัฐมนตรีมาหลายสมัย แต่คนอิสราเอลเองยังคงให้การยกย่องและให้การนับถือ เบน-กูเรียน มาจนถึงทุกวันนี้ เขายุติบทบาททางการเมืองเมื่อปี ค.ศ. 1970 ก่อนเสียชีวิตเมื่อวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 1973 ปิดฉากนายกรัฐมนตรีระดับตำนานของประเทศอิสราเอลไปเป็นที่เรียบร้อย อย่างไรก็ตามเขายังคงถือว่าเป็นนายกที่น่าจดจำของอิสราเอลมากที่สุดคนหนึ่งเลยทีเดียว และประชาชนชาวอิสราเอลทุกคนยังคงคิดถึงเขาอยู่ตลอด